Rozdział trzynasty

-Wiesz co od razy mi lepiej.-uśmiechnęła się wzdychając i rzucając ostatnią torbę w pomieszczeniu. 

-Mi też, nie wybaczę nigdy twojej matce, że nazwała mnie mopem.-zaśmiała się podchodząc do niego i wtulając się w jego klatkę piersiową.

-Jesteś moim mopkiem.-pocałowała go w policzek. Chłopak podniósł brew, wpatrując się w szatynkę stojącą przed nim.

-Mopkiem?- w jego policzkach pojawiły się dwa dobrze znane dołeczki. -Nie lubię tego określenia Rose.-skrzyżował ręce na piersiach, a jego twarz nagle zmieniła się z uśmiechniętej w nadzwyczaj poważną.

-Mój przystojny, odważny, opiekuńczy książę.-spojrzała na niego nieśmiało. Szatyn złapał ją za rękę z powrotem przyciągając do swojego torsu.

-Moja piękna, nieśmiała, mądra księżniczka.-czule pocałował ją w czubek głowy. Chłopak podniósł jej podbródek, w jego oczach tańczyły złote iskierki. Przybliżył swoją twarz do jej twarzy. Musnął delikatnie jej pełne wargi, głaszcząc po jej plecach okrytych białym materiałem.  Dziewczyna odsunęła się uśmiechając jak nigdy wcześniej.

-Jesteś pewny, że mogę się do ciebie wprowadzić?-usiadła na sypialnianym łóżku.

-Jak nigdy wcześniej. Zależy mi na tobie Rose.-skinęła głową. Chłopak podszedł do jednej z  walizek, otwierając jej pierwszy suwak. 

-Gdzie my to wszystko pomieścimy?-spojrzał na jej rozanieloną twarz.

-W twojej szafie?-uśmiechnęła się cwanie. Chłopak pokręcił głową nie dowierzając.

-Chyba będziemy musieli kupić nową szafę.-westchnął.

-Mam lepszy pomysł.

***

-A to co?-podniosła wzrok znad sterty właśnie ułożonych sukienek. 

-Harry.-skarciła go widząc w jego dłoni jej czarną bieliznę. Na jej policzkach pojawiły się dosyć dużej wielkości rumieńce. Wstał z ziemi wypuszczając wcześniej trzymany komplet. Podszedł do niej, siadając za nią i przytulając ją do swojego umięśnionego torsu. 

-Wiesz, że mnie nie musisz się wstydzić?-objął ją swoimi ramionami jeszcze mocniej.  Pocałował ją w skroń. 

-Wiem Harry, po prostu żaden chłopak nie okazywał mi tak swoich uczuć, a co najważniejsze nie widział mojej bielizny. Czuję się trochę jakbym była naga.-odwróciła głowę, podnosząc swoje spojrzenie. 

-Dziękuję kochanie, że się przede mną otwierasz.-ostatni raz pocałował ja w obojczyk wstając i wracając do składania jej rzeczy.

-Harry, może ja poskładam tą bieliznę.-zaśmiał się zgadzając z jej zdaniem.

***

-Nareszcie. Boże. Dlaczego kobiety posiadają aż tyle rzeczy w szczególności ubrań.-położył się na łóżku wcześniej ściągając z siebie zieloną bluzkę.

-Lubię ubrania, to dzięki nimi mogłam trochę zapomnieć.-uśmiechnęła się siadając koło jego leżącej postaci.

-A co to za misie?-wskazał na dwa pluszaki leżące na drewnianej komodzie. Dziewczyna zaczerwieniła się lekko, bo przecież kto w jej wieku trzyma zabawki. Czuła się jak dziecko, którym była po części, aż do teraz.

-Mają wartość sentymentalną. Jednego dostałam od babci,  bawił się nim mój ojciec.-wstała podchodząc w stronę wcześniej wspomnianych rzeczy. 

-A drugi?-szatyn przejechał ręką po brązowej grzywce.

-Dał mi go tata. W dzień rozwodu. Powiedział wtedy, że nie ważne co się stanie on zawsze będzie mnie kochać.-ostatnie zdanie wychlipiała zakrywając oczy dłońmi. Uważała się za zbyt uczuciową. Była beksą.

-Rose.-chłopak wstał z łóżka. Podszedł do niej otulając ją swoimi ramionami. Poczuła zapach mięty. Zapach jej ukochanego chłopaka. -Wiesz, że jesteś pierwszą dziewczyną, która jest....-nie dała mu dokończyć.

-Rozbitą emocjonalnie beksą?-podniosła głowę.

-Nie uczuciową, niesamowitą kobietą.-uśmiechnęła się przez płacz, który przerodził się ze smutnego, na płacz pełen szczęścia. 

Wciąż jes­tem tą małą dziew­czynką, która wie­rzy w baj­ki i kocha Misie.